Zasada 19 - Rzut karny

Zarządzenie rzutu karnego

14.1 Rzut karny zarządza się:
a) za niezgodną z przepisami interwencję zawodników lub osób towarzyszących drużyny przeciwnej, na całym boisku w sytuacji pewnej do zdobycia bramki;
b) w przypadku niefortunnego sygnału automatycznego lub sygnału gwizdka w sytuacji pewnej do zdobycia bramki;
c) jeśli drużyna będąca w sytuacji pewnej do zdobycia bramki pozbawiona została możliwości jej uzyskania w wyniku ingerencji kogoś nie biorącego udziału w grze, na przykład widz wejdzie na boisko lub zatrzyma zawodników sygnałem gwizdka. Ten przepis ma również zastosowanie w przypadku działania „siły wyższej”, na przykład, gdy nagły brak elektryczności spowoduje zatrzymanie gry w sytuacji pewnej do zdobycia bramki.
14.2 Jeżeli zawodnik atakujący utrzymuje się przy piłce i w pełni panuje nad sytuacją i ruchami ciała, to pomimo naruszenia przepisu 14.1a, nie ma powodu do zarządzenia rzutu karnego nawet, jeśli później zawodnik nie wykorzysta tej sytuacji. Zawsze, gdy istnieje potencjalna możliwość zarządzenia rzutu karnego, sędziowie powinni powstrzymać się od interwencji do czasu, aż będą zupełnie przekonani, że decyzja jest uzasadniona i konieczna. Jeżeli pomimo niezgodnej z przepisami interwencji obrońcy, zawodnik atakujący ma możliwość zdobycia bramki, to nie należy zarządzać rzutu karnego. Natomiast, jeżeli w wyniku niezgodnej z przepisami interwencji zawodnik faktycznie straci piłkę lub panowanie nad ruchami ciała, co powoduje utratę sytuacji pewnej do zdobycia bramki, należy podyktować rzut karny.
14.3 Po podyktowaniu rzutu karnego sędziowie mogą zatrzymać czas gry (time-out) ale tylko, gdy faktycznie następuje opóźnienie gry, na przykład w związku ze zmianą bramkarza lub zawodnika wykonującego rzut.
Wykonanie rzutu karnego
14.4 Rzut karny winien być wykonany w kierunku bramki w ciągu 3 sekund po sygnale gwizdka sędziego.
14.5 Zawodnik wykonujący rzut karny musi zająć pozycję poza linią rzutów karnych (7-metrów), nie dalej niż 1 metr poza tą linią. Po gwizdku sędziego zawodnik ten nie może dotykać, ani przekraczać linii rzutów karnych tak długo, dopóki piłka nie opuści jego ręki .
14.6 Po wykonaniu rzutu karnego zawodnik wykonujący rzut lub inni zawodnicy z jego drużyny mogą ponownie zagrać piłką, jeżeli uprzednio dotknie ona przeciwnika lub bramki.
14.7 Podczas wykonywania rzutu karnego zawodnicy z drużyny zawodnika wykonującego rzut muszą pozostawać poza linią rzutów wolnych do czasu aż piłka opuści jego rękę. Jeżeli którykolwiek z zawodników drużyny atakującej przekroczy lub dotknie linię rzutów wolnych zanim piłka opuści rękę wykonującego rzut, należy podyktować rzut wolny dla przeciwnika.
14.8 Podczas wykonywania rzutu karnego zawodnicy drużyny przeciwnej muszą pozostawać poza linią rzutów wolnych, w odległości co najmniej 3 metrów od linii rzutów karnych do czasu, aż piłka opuści rękę zawodnika wykonującego rzut. Jeżeli zawodnik drużyny broniącej dotknie lub przekroczy linię rzutów wolnych lub zbliży się na odległość mniejszą niż 3 m zanim piłka opuści rękę wykonującego rzut karny, to należy powtórzyć rzut karny, o ile piłka nie wpadnie do bramki, ale nie należy nakładać kary osobistej na zawodnika.
14.9 Jeżeli w czasie wykonywania rzutu karnego bramkarz przekroczy ograniczającą jego wyjście linię 4 metrów zanim piłka opuści rękę wykonującego rzut karny, to rzut ten należy powtórzyć, gdy bramka nie zostanie zdobyta. Takie zachowanie bramkarza nie powoduje jednak nałożenia na niego kary osobistej.
14.10 Niedozwolona jest zmiana bramkarzy, gdy zawodnik jest gotowy do wykonania rzutu karnego stojąc w prawidłowej pozycji z piłką w ręku. Każda próba dokonania zmiany w tej sytuacji musi być karana jak niesportowe zachowanie.

Zasada 18 - Rzut wolny

Zarządzenie rzutu wolnego

13.1 Zasadniczo sędziowie przerywają grę i wznawiają ją rzutem wolnym dla przeciwnika, gdy:
a) drużyna będąca w posiadaniu piłki narusza przepisy gry, prowadzi to do utraty posiadania piłki
b) przeciwnik narusza przepisy gry wskutek czego drużyna posiadająca piłkę traci ją.
13.2 Sędziowie powinni zezwalać na kontynuowanie gry i powstrzymywać się od przedwczesnego przerywania gry rzutem wolnym.Oznacza to, że sędziowie nie powinni dyktować rzutu wolnego, na podstawie przepisu 13:1a, jeżeli drużyna broniąca znajdzie się w posiadaniu piłki natychmiast po naruszeniu przepisów przez drużynę atakującą.Podobnie, na podstawie przepisu 13:1b, sędziowie nie powinni interweniować dopóki drużyna atakująca nie straci piłki lub nie będzie mogła kontynuować ataku z powodu naruszenia przepisów przez drużynę broniącą.Jeżeli w związku z naruszeniem przepisów sędziowie decydują o nałożeniu kary indywidualnej na winnego zawodnika, to powinni natychmiast przerwać grę, o ile drużyna przeciwna nie będzie z tego powodu poszkodowana. Jednakże, gdy drużyna atakująca ma możliwość uzyskania bramki, sędziowie powinni odczekać z ukaraniem winnego zawodnika do czasu zakończenia akcji.

13.3 Jeżeli naruszenie przepisów, które normalnie prowadzi do rzutu wolnego na podstawie przepisu 13:1a-b, ma miejsce gdy piłka jest poza grą, to gra zostaje wznowiona rzutem odpowiednim do sytuacji powodującej przerwę w grze.

13.4 Poza sytuacjami wskazanymi w przepisie 13.1a-b, grę rzutem wolnym należy wznowić
również gdy została ona przerwana bez przekroczenia przepisów:
a) jeżeli jedna z drużyn była w posiadaniu piłki, a gra została przerwana, to jej wznowienie następuje przez tę drużynę;
b) jeżeli żadna z drużyn nie była w posiadaniu piłki w chwili przerwania gry, to gra powinna być wznowiona przez drużynę, która była ostatnia w posiadaniu piłki;
13.5 W momencie zarządzenia rzutu wolnego przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki, zawodnik tej drużyny trzymający piłkę musi ją natychmiast położyć lub puścić z dłoni w miejscu, w którym się znajduje, tak by piłką można było od razu zagrać.
Wykonanie rzutu wolnego
13.6 Rzut wolny zazwyczaj wykonuje się bez sygnału gwizdkiem sędziego zasadniczo z miejsca, w którym nastąpiło naruszenie przepisów, z wyjątkiem poniższych sytuacji.W sytuacjach opisanych w przepisie 13:4a-b rzut wolny wykonywany jest po sygnale gwizdkiem sędziego, zasadniczo z miejsca, w którym znajdowała się piłka w chwili przerwania gry.Jeżeli gra zostanie przerwana przez sędziego lub delegata (IHF, EHF lub ZPRP) z powodu naruszenia przepisów gry przez zawodnika lub osobę towarzyszącą drużyny będącej w obronie, a wynikiem tego będzie ostrzeżenie gestem (zwrócenie uwagi) lub kara indywidualna, to wtedy rzut wolny powinien być wykonany z miejsca, w którym znajdowała się piłka w chwili przerwania gry, o ile wznowienie gry przez drużynę z tego miejsca jest dla niej korzystniejsze niż z miejsca, w którym zostały naruszone przepisy. Opisana w poprzednim akapicie zasada dotycząca miejsca wznawiania gry ma również zastosowanie, gdy sędzia mierzący czas przerwie grę z powodu naruszenia przepisów: 4:2-3 lub 4:5-6.Jak wskazano w przepisie 7:11, rzut wolny podyktowany za grę pasywną powinien być wykonany z miejsca, w którym znajdowała się piłka w chwili przerwania gry.Nie naruszając głównych zasad i procedur opisanych w poprzednich akapitach, rzut wolny nie może być nigdy wykonany z własnego pola bramkowego drużyny wykonującej rzut lub z pola znajdującego się między linią pola bramkowego, a linią rzutów wolnych przeciwnika. W sytuacjach tych rzut wolny powinien być wykonany z najbliższego miejsca poza zakazanymi polami.
Komentarz:
Jeżeli miejsce wykonania rzutu wolnego znajduje się w pobliżu linii rzutów wolnych przeciwnika, to rzut musi być wykonany dokładnie z tego miejsca. Im dalej od linii rzutów wolnych przeciwnika, tym większa jest tolerancja miejsca wykonania rzutu. Tolerancja ta stopniowo wzrasta, aż do 3 metrów w przypadku wykonywania rzutu wolnego w pobliżu własnego pola bramkowego.Tolerancja, o której mowa w poprzednim akapicie, nie może być stosowana gdy naruszony został przepis 13:5, jeśli to naruszenie jest karane zgodnie z 8:8b. W tym przypadku rzut wolny musi być zawsze wykonany dokładnie z miejsca naruszenia przepisów.
13.7 Zawodnicy drużyny wykonującej rzut nie mogą przekraczać ani dotykać linii rzutów wolnych przeciwnika do czasu wyegzekwowania rzutu wolnego.W przypadku, gdy partnerzy zawodnika wykonującego rzut wolny znajdują się pomiędzy linią pola bramkowego a linią rzutów wolnych przed wykonaniem tego rzutu i może mieć to wpływ na przebieg akcji, sędziowie powinni skorygować ich ustawienie. Rzut wolny powinien być wtedy wykonany po sygnale sędziego gwizdkiem. Ta sama procedura ma również zastosowanie, gdy zawodnicy drużyny wykonującej rzut naruszą linię rzutów wolnych w czasie jego wykonywania (zanim piłka opuściła rękę zawodnika wykonującego rzut), o ile rzut ten nie był wykonywany na sygnał gwizdkiem sędziego.Jeżeli rzut wolny wykonywany jest na sygnał gwizdkiem sędziego, a zawodnik drużyny atakującej dotknie lub przekroczy linię rzutów wolnych zanim piłka opuści rękę wykonującego ten rzut, to należy podyktować rzut wolny dla przeciwnika.
13.8 Podczas wykonywania rzutu wolnego zawodnicy drużyny przeciwnej muszą znajdować się w odległości co najmniej 3 metrów od zawodnika wykonującego rzut. Jeżeli rzut wolny wykonywany jest bezpośrednio sprzed linii rzutów wolnych zawodnicy drużyny broniącej muszą ustawić się przed linią pola bramkowego. Niezgodne z przepisami interwencje w czasie wykonywania rzutu wolnego są karane.

Zasada 17 - Rzut od bramki

12.1 Rzut od bramki jest wykonywany, gdy:
a) zawodnik drużyny przeciwnej naruszył pole bramkowe w sposób opisany w 6.2a;
b) bramkarz ma opanowaną piłkę w polu bramkowym lub piłka leży na podłożu w polu bramkowym
c) zawodnik drużyny przeciwnej dotknie piłkę, gdy toczy się ona po podłożu w polu bramkowym
d) piłka przekroczy linię końcową po dotknięciu jej przez bramkarza bądź zawodnika drużyny przeciwnej;
Uznaje się, że w powyższych okolicznościach piłka jest poza grą, a gra musi być wznowiona rzutem od bramki nawet, jeżeli po zarządzeniu tego rzutu, a przed jego wykonaniem nastąpiło naruszenie przepisów.
12.2 Rzut od bramki wykonuje bramkarz z pola bramkowego, bez sygnału gwizdka sędziego, przez linię pola bramkowego.Rzut od bramki uważa się za wykonany, jeżeli piłka rzucona przez bramkarza całkowicie przekroczyła linię pola bramkowego.Zawodnicy drużyny przeciwnej mogą znajdować się w pobliżu linii pola bramkowego, ale nie mogą dotknąć piłki zanim przekroczy ona całym swym obwodem tę linię.

Zasada 16 - Rzut z linii bocznej

11.1 Rzut z linii bocznej zarządza się, jeżeli piłka przekroczy linię boczną całym obwodem lub kiedy zawodnik z pola gry drużyny broniącej dotknie jako ostatni piłkę, która następnie przekroczy linię końcową boiska. Rzut ten należy również zarządzić, gdy piłka dotknie sufitu lub urządzeń nad boiskiem.
11.2 Rzut z linii bocznej wykonuje bez sygnału gwizdkiem sędziego drużyna, której zawodnik jako ostatni nie dotknął piłki zanim przekroczyła ona linię albo dotknęła sufitu lub urządzeń.
11.3 Rzut z linii bocznej wykonuje się z miejsca, w którym piłka przekroczyła linię boczną lub z końca linii bocznej po tej stronie bramki, po której piłka przekroczyła linię końcową. Jeśli piłka dotknęła sufitu lub urządzeń nad boiskiem to ten rzut wykonywany jest z bliższej linii bocznej i punktu na niej najbliższego miejscu, w którym piłka dotknęła sufitu lub urządzeń.
11.4 Zawodnik wykonujący rzut z linii bocznej musi stać jedną stopą na linii bocznej i musi pozostać w tej pozycji dopóki piłka nie opuści jego dłoni. Nie ma ograniczeń co do ustawienia drugiej stopy.
11.5 W czasie wykonywania rzutu z linii bocznej zawodnicy drużyny przeciwnej muszą znajdować się w odległości, co najmniej 3 m od zawodnika wykonującego rzut. W każdym jednakże przypadku mogą ustawić się przy linii pola bramkowego, nawet wówczas, kiedy ta odległość jest mniejsza od 3 m.

Zasada 15 - Rzut rozpoczynający grę

10.1 Rzut rozpoczynający grę na początku spotkania wykonuje drużyna, która w wyniku losowania wybrała rozpoczęcie meczu. W takim przypadku drużyna przeciwna ma prawo wyboru strony boiska. Jeżeli w wyniku losowania drużyna wybrała stronę boiska, rzut rozpoczynający grę na początku spotkania wykonuje drużyna przeciwna.Na drugą połowę spotkania drużyny zmieniają strony boiska. Grę w drugiej połowie spotkania rozpoczyna drużyna, która jej nie rozpoczynała w pierwszej połowie.Przy każdej dogrywce należy ponownie przeprowadzić losowanie; wszystkie reguły zapisane w przepisie 10.1 stosuje się również w dogrywkach.
10.2 Grę po zdobyciu bramki wznawia rzutem rozpoczynającym grę drużyna, która utraciła bramkę.
10.3 Rzut rozpoczynający grę jest wykonywany w dowolnym kierunku ze środka boiska (z tolerancją w kierunku linii bocznych po ok. 1,5 metra). Rzut ten musi być wykonany w ciągu 3 sek. po sygnale gwizdkiem sędziego na jego wykonanie. Zawodnik wykonujący ten rzut musi mieć kontakt z linią środkową boiska co najmniej jedną stopą, druga stopa może być na tej linii lub na własnej połowie boiska i musi pozostać w tej pozycji dopóki piłka nie opuści jego dłoni. Zawodnicy drużyny wykonującej rzut rozpoczynający grę do momentu sygnału gwizdkiem sędziego na jego wykonanie nie mogą przekroczyć linii środkowej boiska.
10.4 W chwili rozpoczęcia każdej połowy gry (lub dogrywki) wszyscy zawodnicy muszą znajdować się na swoich połowach boiska.Przy rozpoczęciu gry po utracie bramki zawodnicy drużyny przeciwnej mogą znajdować się na obu połowach boiska. W obu powyższych przypadkach zawodnicy drużyny przeciwnej muszą zachować odległość nie mniejszą niż 3 m od zawodnika wykonującego rzut rozpoczynający grę.

Zasada 14 - Zdobycie bramki

9.1 Bramka jest zdobyta, gdy piłka całym swoim obwodem przejdzie poza linię bramkową do wewnątrz bramki, a zawodnik wykonujący rzut, którykolwiek z jego partnerów lub osoba towarzysząca nie naruszył w tym czasie przepisów gry. Sędzia bramkowy potwierdza dwoma krótkimi gwizdkami i sygnalizacją nr 12, że bramka została zdobyta. O ile któryś z zawodników drużyny broniącej naruszył przepisy gry, a piłka wpadła do bramki –uznaje się bramkę.Jeżeli rozległ się sygnał gwizdka sędziów, sędziego mierzącego czas, lub delegata, a piłka znajdowała się w locie i nie znalazła się jeszcze poza linią bramkową między słupkami bramki –nie należy wtedy uznać bramki.Jeżeli piłka znajdzie się we własnej bramce, to należy uznać bramkę dla przeciwnika, z wyjątkiem sytuacji, gdy bramkarz wykonuje rzut od bramki.
Komentarz:
Jeżeli piłka zmierzająca do bramki zostanie zatrzymana przez kogoś (lub coś) nie uczestniczącego w grze (widz, itp.), to należy uznać bramkę – nawet wtedy, kiedy piłka nie znalazła się poza linią bramkową – o ile sędzia jest przekonany o możliwości zdobycia bramki.
9.2 Jeżeli sędziowie zdecydowali o zdobyciu bramki i dali sygnał gwizdkiem na wykonanie rzutu rozpoczynającego grę, bramka zdobyta uprzednio nie może być anulowana. W przypadku, gdy sygnał automatyczny lub sygnał gwizdka kończący grę nastąpi po zdobyciu bramki, ale przed ponownym rozpoczęciem gry, sędziowie muszą uznać zdobytą bramkę bez wykonania rzutu rozpoczynającego grę.
Komentarz:
Bramka zdobyta i uznana przez sędziów powinna być natychmiast uwidoczniona na tablicy wyników.
9.3 O zwycięstwie drużyny decyduje większa liczba zdobytych bramek. Przy równej liczbie zdobytych bramek, względnie przy wyniku bezbramkowym – gra jest nierozstrzygnięta.

Zasada 13 - niesportowe zachowanie

Jako niesportowe zachowanie traktuje się każde zachowanie werbalne lub niewerbalne sprzeczne z duchem sportowej rywalizacji. Dotyczy to zarówno zawodników jak i osób towarzyszących, na boisku lub poza nim. Dla kar za niesportowe zachowanie, szczególnie niesportowe zachowanie i wybitnie niesportowe rozróżnia się 4 rodzaje akcji:
- akcje karane progresywnie;
- akcje karane 2 minutowym wykluczeniem;
- akcje karane dyskwalifikacją;
- akcje karane dyskwalifikacja i wymagające dodatkowego opisu w protokóle zawodów
Niesportowe zachowanie karane progresywnie
8.7 Zachowania wymienione poniżej w punktach a do f są przykładami niesportowego zachowania karanego progresywnie począwszy od kary upomnienia:
a) protestowanie przeciwko decyzji sędziów lub zachowania werbalne lub niewerbalne mające na celu wymuszenie określonych decyzji sędziów;
b) obrażanie przeciwników lub członków własnego zespołu słowami, gestami lub okrzyki mające na celu rozpraszanie uwagi przeciwników;
c) utrudnianie przeciwnikowi wykonania rzutu przez niezachowanie odległości 3m lub w inny sposób;
d) „teatralne” zachowania, próby wprowadzania w błąd sędziów dotyczące akcji przeciwników lub wyolbrzymianie skutków zderzenia w celu wymuszenia przerwy w grze lub niezasłużonych kar dla przeciwników;
e) aktywne blokowanie rzutu lub podania przy pomocy stopy bądź dolnej części nogi; odruchy bezwarunkowe, np. zsunięcie razem nóg nie podlegają karaniu;
f) powtarzające się naruszanie pola bramkowego ze względów taktycznych.
Niesportowe zachowanie, które musi być karane 2 minutowym wykluczeniem
8.8 Pewne niesportowe zachowania są z samej swej natury poważniejsze i muszą być traktowane bardziej ostro tzn. być karane 2 minutowym wykluczeniem bez względu na to, czy zawodnik lub osoba towarzysząca otrzymali wcześniej karę upomnienia. Zachowania te to:
a) głośne protesty z wymowną gestykulacją lub prowokacyjne zachowanie;
b) sytuacja, gdy sędziowie podejmują decyzję przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki, a zawodnik tej drużyny nie oddaje natychmiast piłki przeciwnikowi przez jejupuszczenie lub położenie na podłożu;
c) blokowanie dostępu do piłki gdy znajdzie się ona w strefie zmian.
Szczególnie niesportowe, które musi być karane dyskwalifikacją
8.9 Niektóre niesportowe zachowania są tak poważne, że muszą być karane dyskwalifikacją.
Przykładami takich zachowań są:
a) odrzucanie lub uderzanie piłki w sposób demonstracyjny po decyzji sędziów;
b) demonstracyjne powstrzymywanie się bramkarza od obrony rzutu karnego;
c) celowe rzucenie piłką w przeciwnika podczas zatrzymania gry; jeśli uczyniono to z dużą siłą i z bardzo bliskiej odległości, to bardziej właściwym jest uznanie tego jako „szczególnie lekkomyślne zachowanie” podlegające pod 8:6
d) gdy wykonawca rzutu karnego trafia piłką w głowę bramkarza, który nie wykonuje ruchu głową w kierunku piłki;
e) gdy wykonawca rzutu wolnego trafia piłką w głowę obrońcy, jeśli obrońca nie wykonuje ruchu głową w kierunku piłki;
f) zrewanżowanie się przeciwnikowi odruchowym uderzeniem po uprzednim faulu przeciwnika.
Komentarz:
W przypadku rzutu karnego lub rzutu wolnego zawodnik wykonujący rzut jest odpowiedzialny za nienarażanie zdrowia bramkarza lub obrońcy.
Dyskwalifikacja za wybitnie niesportowe zachowanie (wymagany dodatkowy opis).
8.10 Jeżeli sędziowie zakwalifikowali zachowanie zawodnika jako wybitnie niesportowe, muszą to opisać po meczu w protokole zawodów, a wtedy właściwe władze określają dalsze decyzje dyscyplinarne.
Przykłady takich zachowań przedstawiono poniżej:
a) obraźliwe lub zastraszające zachowanie wobec innej osoby, np. sędziego, sędziego mierzącego czas, sędziego sekretarza, delegata, osoby towarzyszącej, zawodnika, widza; zachowanie to może mieć formę werbalną lub niewerbalną (np. mimika, gestykulacja, mowa ciała lub atak na ciało);
b) (I) zakłócanie przebiegu gry przez osobę towarzyszącą zarówno na boisku jaki i przez działania w strefie zmian lub (II) przerwanie przez zawodnika sytuacji pewnej do zdobycia bramki przez nieprawidłowe wejście na boisko (przepis 4:6) bądź przez nieprzepisowe działanie w strefie zmian;
c) jeżeli podczas ostatniej minuty gry piłka jest poza grą, a zawodnik lub osoba towarzysząca uniemożliwia bądź opóźnia wykonanie rzutu przez przeciwników w celu zapobieżenia oddania rzutu lub zajęcia pozycji pewnej do zdobycia bramki, to jest to traktowane jako wybitnie niesportowe zachowanie i dotyczy każdej interwencji (np. nawet z użyciem niewielkiej siły, przechwycenie podania, ingerencja w odbiór piłki,  zatrzymywanie piłki);
d) jeżeli podczas ostatniej minuty gry piłka jest w grze, a przeciwnicy podczas akcji naruszają 8:5 lub 8:6, uniemożliwiając zespołowi będącemu w posiadaniu piłki wykonanie rzutu na bramkę lub zajęcie pozycji pewnej do zdobycia bramki, to takie zachowanie musi być ukarane dyskwalifikacją zgodnie z 8:5 lub 8:6 i dodatkowo opisane w protokóle zawodów.

Zasada 12 - Faule

Dozwolone akcje

8.1 Wolno:
a) otwartą dłonią wygarniać piłkę z ręki przeciwnika;
b) używać ugiętych rąk w celu uzyskania kontaktu z przeciwnikiem oraz kontrolowania jego ruchów i przesuwania się wraz z nim;
c) używać tułowia w celu blokowania przeciwnika w czasie walki o zajęcie pozycji;
Komentarz:
Pod pojęciem blokowania rozumie się uniemożliwianie przeciwnikowi wyjścia na „czystą pozycję/wolne pole”. Ustawianie bloku, blokowanie i omijanie bloku w zasadzie powinno być wykonywane w sposób pasywny względem przeciwnika. Faule, które w zasadzie nie są karane karami osobistymi.
8.2 Nie wolno:
a) wyrywać lub wybijać piłkę z rąk przeciwnika;
b) blokować przeciwnika ramionami, rękoma, nogami, albo używać jakiejkolwiek części ciała w celu przemieszczenia/przesunięcia przeciwnika jego lub odpychania; dotyczy to także niebezpiecznego używania łokci zarówno przy zajmowaniu pozycji jak i będąc w ruchu ;
c) trzymać przeciwnika (ciało lub strój) nawet, gdy jest on w stanie kontynuować grę;
d) wbiegać i wskakiwać w przeciwnika.
Faule, które są karane karami osobistymi zgodnie z 8.3-6
8.3 Faule, w których akcja skierowana jest przede wszystkim i wyłącznie przeciwko ciału zawodnika drużyny przeciwnej, podlegają karaniu progresywnemu. Oznacza to, że dodatkowo po podyktowaniu rzutu wolnego lub karnego, konieczne jest zastosowanie kary osobistej, począwszy od upomnienia, później 2 minutowego wykluczenia, aż do dyskwalifikacji.W przypadku szczególnie niebezpiecznych fauli zagrażających zdrowiu przeciwnika, możliwe do zastosowania są 3 dalsze kategorie karania:
- faule, które są karane 2 minutowym wykluczeniem;
- faule, które są karane dyskwalifikacją;
- faule, które są karane dyskwalifikacją i konieczny jest dodatkowy opis
Przy podejmowaniu decyzji sędziowie muszą brać pod uwagę następujące kryteria:W celu właściwego orzeczenia kary osobistej wobec określonego przewinienia należy zastosować poniższe kryteria podejmowania decyzji; kryteria te są stosowane w zależności od zaistniałej sytuacji:
a) pozycji zawodnika, który naruszył przepisy gry (z przodu, z boku, z tyłu);
b) części ciała, przeciwko której skierowane było nieprzepisowe zagranie (tułów, ręka rzucająca, nogi, głowa/gardło/kark);
c) dynamiki nieprzepisowego zagrania (siła niedozwolonego kontaktu z ciałem i/lub czy przeciwnik znajdował się w pełnym ruchu);
d) efektu nieprzepisowego zagrania:
- wpływ na ciało i kontrolowanie piłki;
- zredukowanie lub uniemożliwienie możliwości poruszania się;23
- zapobieganie kontynuacji ciągłości gry.
Przy podejmowaniu decyzji należy mieć również na uwadze konkretną sytuację w trakcie gry (np. sytuacja rzutowa, wychodzenie na „czystą pozycję/wolne pole”, sytuacje podczas szybkiego biegu).
Faule, które są karane 2 minutowym wykluczeniem
8.4 Określone faule karane są 2 minutowym wykluczeniem i bez znaczenia jest czy zawodnik był wcześniej upomniany. Ma to zastosowanie szczególnie dla takich fauli, przy popełnieniu których winny zawodnik nie zważa na fakt powodowania zagrożenie dla przeciwnika. Biorąc pod uwagę kryteria podejmowania decyzji z 8.3, takimi faulami mogą być:
a) faule popełnione z dużą intensywnością lub skierowane przeciwko przeciwnikowi będącemu w biegu;
b) trzymanie przeciwnika przez dłuższy czas lub jego przewrócenie/spowodowanie upadku;
c) faule skierowane na głowę, szyję lub kark;
d) silne uderzenie w tułów lub rękę zawodnika wykonującego rzut;
e) usiłowanie spowodowania utraty kontroli nad ciałem przez przeciwnika (np. złapanie za nogę/stopę przeciwnika, który jest w wyskoku)
f) wbieganie lub wskakiwanie w przeciwnika z dużą prędkością.
Faule, które są karane dyskwalifikacją
8.5 Zawodnik musi być zdyskwalifikowany, jeżeli atakuje przeciwnika w sposób szczególnie niebezpieczny, zagrażający zdrowiu. Szczególne niebezpieczeństwo dla zdrowia przeciwnika wynika z dużej intensywności faulu lub z faktu, że przeciwnik jest zupełnie nieprzygotowany na faul, a przez to nie może się przed nim obronić. W uzupełnieniu kryteriów należy uwzględnić także następujące przesłanki:
a) utrata kontroli nad swoimi ruchami podczas biegu, wyskoku lub wykonywania rzutu;
b) szczególnie agresywna akcja przeciwko zawodnikowi drużyny przeciwnej, zwłaszcza atak na twarz, szyję lub kark (intensywność ataku na ciało);
c) lekkomyślne zachowanie okazywane przez winnego zawodnika w momencie popełniania faulu.
Komentarz:
Nawet faul z użyciem niewielkiej siły fizycznej może być bardzo niebezpieczny i może prowadzić do poważnej kontuzji, jeśli ma on miejsce w sytuacji, gdy przeciwnik jest w wyskoku lub biegnie i przez to nie może się sam obronić. Tego typu zachowanie jest szczególnie niebezpieczne dla przeciwnika, a w tym przypadku nie intensywność kontaktu z ciałem jest podstawą do oceny sytuacji i podjęcia decyzji o udzieleniu dyskwalifikacji.Przepis ten ma także zastosowanie w sytuacjach, gdy bramkarz opuszcza pole bramkowe w celu przechwycenia podania skierowanego do przeciwnika. W takiej sytuacji bramkarz jest odpowiedzialny za zapewnienie, iż jego zagranie nie zagrozi zdrowiu przeciwnika.
Bramkarz musi być zdyskwalifikowany, jeżeli:
a) wejdzie w posiadanie piłki, ale podczas swojego ruchu spowoduje zderzenie z przeciwnikiem;
b) nie złapie lub nie kontroluje piłki, ale spowoduje zderzenie z przeciwnikiem.
Jeżeli, w jednej z powyższych sytuacji sędziowie są przekonani, że, bez nieprzepisowej akcji bramkarza, przeciwnik byłby w stanie przyjąć/opanować piłkę, to wtedy należy podyktować rzut karny. Dyskwalifikacja związana z: wyjątkową lekkomyślnością działania; szczególnym niebezpieczeństwem dla przeciwnika; wykonanym z premedytacją lub złośliwym zagraniem.
8.6 Jeżeli sędziowie stwierdzą, że zagranie jest wyjątkowo lekkomyślne, szczególnie niebezpieczne, wykonane z premedytacją lub złośliwe, muszą opisać po meczu zaistniałe zdarzenie w protokole zawodów, a wtedy właściwe władze określają dodatkowe sankcje.Dodatkowymi kryteriami przy podejmowaniu decyzji,są:
a) wyjątkowa lekkomyślność lub szczególnie niebezpieczne zagranie;
b) zachowania z premedytacją lub złośliwe, które nie wynikają z sytuacji na boisku.
Komentarz:
Gdy faul opisany w 8:5 lub 8:6 miał miejsce w ostatniej minucie meczu, a zamiarem było zapobiegnięcie zdobyciu bramki, wtedy zachowanie to musi być uznane jako „wybitnie niesportowe zachowanie”  i powinno być odpowiednio ukarane oraz dodatkowo opisane w protokóle zawodów.

Zasada 11 - Gra pasywna

Gra pasywna

7.11 Nie zezwala się drużynie będącej w posiadaniu piłki na jej przetrzymywanie bez widocznego zamiaru atakowania bramki i oddania rzutu na nią. Podobnie, jak nie zezwala się na powtarzające się opóźnianie w wykonywaniu rzutów: rozpoczynającego grę, wolnego, z linii bocznej lub od bramki przez któregokolwiek z zawodników tej samej drużyny. Takie działanie należy traktować jako grę pasywną, które jest karane rzutem wolnym przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki chyba, że drużyna przestanie grać pasywnie.
Rzut wolny wykonywany jest z miejsca, w którym gra została przerwana.
7.12 Przy stwierdzeniu przez sędziów gry pasywnej używają oni sygnału ostrzegawczego. Jego zastosowanie ma na celu uniknięcie odebrania piłki drużynie będącej w jej posiadaniu i danie tej drużynie możliwości zmiany sposobu atakowania. Jeżeli po sygnale ostrzegawczym drużyna kontynuuje pasywny sposób atakowania lub nie oddaje rzutu na bramkę, wówczas należy podyktować przeciwko niej rzut wolny. W niektórych okolicznościach sędziowie bez uprzedniego ostrzeżenia mogą podyktować rzut wolny przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki, np. gdy zawodnik celowo nie oddaje rzutu będąc w sytuacji pewnej do zdobycia bramki.

Zasada 10 - Gra piłką

Zezwala się:

7.1 przy użyciu dłoni (otwartych lub zaciśniętych), rąk, głowy, tułowia, kolan i ud – piłkę rzucać, chwytać, zatrzymywać, pchać, uderzać i piąstkować;
7.2 trzymać piłkę, nie dłużej jednak niż przez 3 sekundy, również wtedy gdy leży ona na podłożu;
7.3 poruszać się z trzymaną piłką najwyżej 3 kroki; krok uważa się za wykonany jeżeli:
a) stojący na nogach zawodnik oderwie jedną nogę od podłoża i postawi ją z powrotem na podłożu lub przesunie jedną nogę na inne miejsce;
b) zawodnik, dotykając jedną noga podłoża, chwyci piłkę i następnie dotknie podłoża drugą nogą;
c) zawodnik, po wyskoku, dotknie podłoża tylko jedną nogą i następnie na tej nodze wykona podskok lub dotknie podłoża drugą nogą;
d) zawodnik, po wyskoku, dotknie podłoża równocześnie dwoma nogami, a następnie jedną nogę oderwie i postawi ją z powrotem lub przesunie jedną nogę na inne miejsce.
Komentarz:
Zgodną z przepisami jest sytuacja, gdy zawodnik z piłką przewróci się, a następnie ślizga się po podłożu, wstaje i zagrywa piłkę. Ma to również zastosowanie, gdy zawodnik rzuca się w kierunku piłki, a następnie opanowuje ją i wstaje w celu kontynuacji gry.
7.4 piłkę w miejscu lub w biegu:
a) odbić jeden raz o podłoże i ponownie chwycić w jedną lub obie dłonie;
b) wielokrotnie dotykać jedną dłonią odbijając (kozłować) o podłoże, a następnie chwycić w jedną
lub obie dłonie;
c) toczyć jedną dłonią po podłożu, a następnie chwycić w jedną lub obie dłonie. Z chwilą jednak gdy piłka po kozłowaniu lub toczeniu zostanie chwycona w jedną lub obie dłonie należy wykonać podanie lub rzut najpóźniej po 3 sek. bądź nie więcej niż 3 krokach.Kozłowanie lub odbijanie rozpoczyna się od momentu gdy zawodnik jakąkolwiek częścią ciała dotknie piłkę i skieruje ją ku podłożu.Jeżeli piłka dotknie innego zawodnika, słupka lub poprzeczki zezwala się na ponowne jej kozłowanie lub odbijanie od podłoża i chwytanie.
7.5 przekładać piłkę z dłoni do dłoni;
7.6 grać piłką klęcząc, siedząc lub leżąc na podłożu; oznacza to, że dozwolone jest 20 wykonywanie rzutu w takiej pozycji (np. rzutu wolnego), jeśli są spełnione inne warunki, włączając w to warunek stałego kontaktu stopy z podłożem.

Zasada 9 - Pole bramkowe

POLE BRAMKOWE

6.1 W polu bramkowym może poruszać się tylko bramkarz. Pole bramkowe (wraz z linią pola bramkowego) uważa się za naruszone, jeżeli zawodnik z pola gry jakąkolwiek częścią ciała dotknie to pole.
6.2 Jeżeli zawodnik z pola gry naruszy pole bramkowe, to sędziowie winni podjąć następujące decyzje:
a) rzut od bramki – jeżeli zawodnik z pola gry drużyny będącej w posiadaniu piłki narusza pole bramkowe mając piłkę lub, gdy nie posiada piłki, a naruszając pole bramkowe osiąga przez to korzyść;
b) rzut wolny – jeżeli zawodnik z pola gry drużyny broniącej, naruszając pole bramkowe osiąga przez to korzyść, ale nie przerywa sytuacji pewnej do zdobycia bramki;
c) rzut karny – jeżeli naruszając pole bramkowe zawodnik z pola gry drużyny broniącej przerywa sytuację pewną do zdobycia bramki. W przypadku tego przepisu „naruszenie pola bramkowego” nie oznacza dotykania przez obrońcę linii pola bramkowego, ale wyraźne wejście do pola bramkowego przez obrońcę.
6.3 Naruszenie pola bramkowego nie jest karane jeżeli:
a) zawodnik po zagraniu piłki znajdzie się w polu bramkowym, a przeciwnik z tego powodu nie został poszkodowany;
b) zawodnik, jednej z drużyn, znajdzie się w polu bramkowym bez piłki i nie uzyska z tego tytułu żadnej korzyści;
6.4 Uznaje się, że piłka jest „poza grą”, gdy bramkarz kontroluje rękami piłkę w polu bramkowym. Piłka musi być ponownie wprowadzona do gry rzutem od bramki.
6.5 Jeżeli piłka toczy się w polu bramkowym, to uznaje się, że jest „w grze” ; jest ona w posiadaniu drużyny bramkarza i tylko bramkarz może ją dotknąć. Bramkarz może podnieść piłkę, co spowoduje, że znajdzie się ona „poza grą”, a następnie wprowadzić ją ponownie do gry. Jeżeli toczącą się w polu bramkowym piłkę dotknie zawodnik z drużyny bramkarza, to skutkuje to rzutem wolnym dla przeciwnika. Jeśli zaś piłkę dotknie zawodnik drużyny przeciwnej to gra winna być kontynuowana rzutem od bramki.Piłka jest „poza grą”, gdy leży ona na podłożu w polu bramkowym. Jest ona w posiadaniu drużyny bramkarza i tylko bramkarz może ja dotknąć. Bramkarz musi ponownie wprowadzić piłkę do gry. Gra jest wznawiana rzutem od bramki, jeżeli piłka zostanie dotknięta przez jakiegokolwiek innego zawodnika z obu drużyn. Dozwolone jest dotykanie piłki, gdy znajduje się ona w powietrzu nad polem bramkowym.
6.6 Jeżeli zawodnik z pola gry drużyny broniącej dotknie piłkę w czasie obrony, a następnie
opanuje tę piłkę bramkarz lub zatrzyma się ona w polu bramkowym, to wznowienie gry następuje
rzutem od bramki.
6.7 Jeżeli zawodnik zagra piłką do własnego pola bramkowego należy podjąć następujące decyzje:
a) uznać bramkę – jeżeli piłka przekroczy linię bramkową;
b) rzut wolny – jeżeli piłka zatrzyma się w polu bramkowym lub dotknie ją bramkarz, a uprzednio nie przekroczyła ona linii bramkowej;
c) rzut z linii bocznej – jeżeli piłka opuściła boisko przez linię końcową;
d) gra toczy się dalej – jeżeli piłka przekroczy pole bramkowe bez dotknięcia jej przez bramkarza.
6.8 Piłka pozostaje w grze, jeżeli powróci z pola bramkowego do pola gry.

Zasada 8 - Bramkarz

Bramkarzowi wolno:

5.1 w czasie obrony bramki, będąc w polu bramkowym, dotykać piłki każdą częścią ciała;
5.2 poruszać się w obrębie pola bramkowego bez ograniczeń dotyczących zawodników z pola gry; nie wolno mu jednakże opóźniać wykonania rzutu od bramki;
5.3 opuścić pole bramkowe bez piłki i brać udział w grze w polu gry; podlega on wówczas przepisom, które obowiązują pozostałych zawodników; Pole bramkowe uważa się za opuszczone przez bramkarza z chwilą gdy jakąkolwiek częścią ciała dotknie on podłoża poza linią tego pola.
5.4 opuścić pole bramkowe z piłką, o ile nie była przez niego opanowana, i zagrywać nią w polu gry;

Bramkarzowi nie wolno:

5.5 zagrażać zawodnikowi drużyny przeciwnej w czasie obrony bramki;
5.6 opuszczać pole bramkowe z opanowaną piłką; prowadzi to do rzutu wolnego, jeśli sędziowie dali sygnał na wykonanie rzutu od bramki; w innym przypadku rzut od bramki winien być powtórzony (15:7 akapit 2) - zobacz jednak interpretację prawa korzyści w 15:7 dotyczącą sytuacji, gdy bramkarz nieprawidłowo wykona rzut od bramki lub straci panowanie nad piłką, po tym jak przekroczył linię pola bramkowego z piłką w ręce.
5.7 dotykać piłkę leżącą lub toczącą się poza polem bramkowym, będąc jednocześnie w tym polu ;
5.8 wprowadzać piłkę do pola bramkowego, jeżeli toczy się ona lub leży poza tym polem;
5.9 powracać z pola gry do pola bramkowego z piłką;
5.10 dotykać podudziem lub stopą piłkę, która zmierza w kierunku pola gry;
5.11 w czasie obrony rzutu karnego przekraczać ograniczającą poruszanie się bramkarza linię(linia 4 m) wraz z jej przedłużeniem w obie strony, dopóki piłka nie opuści dłoni zawodnika wykonującego rzut (14:9).
Komentarz:
Bramkarz stojący na jednej nodze na linii lub przed linią ograniczającą (linia 4 m) może dowolną część ciała, nie dotykając jednakże nią podłoża, przenieść poza tę linię.

Zasadna 7 - Kontuzja zawodnika

Kontuzja zawodnika

4.10 Jeżeli zawodnik krwawi, ma ślady krwi na ciele lub stroju, musi natychmiast i dobrowolnie
opuścić boisko (przez linię zmian) w celu zatrzymania krwawienia, zabezpieczenia rany i
oczyszczenia śladów krwi. Zawodnikowi nie wolno powrócić do gry przed wykonaniem tych
czynności.
Zawodnik, który nie wykona zaleceń sędziów w tej mierze, jest traktowany jako zachowujący się
niesportowo.
4.11 W przypadku kontuzji sędziowie mogą zezwolić (używając sygnałów nr 15 i 16) dwóm
osobom z danej drużyny, uprawnionym do uczestniczenia w zawodach, na wejście
na boisko, po zatrzymaniu czasu gry, w celu udzielenia pomocy zawodnikowi ich drużyny, który
uległ kontuzji.
Jeżeli po wejściu na boisko dwóch osób wejdzie na boisko kolejna osoba, to takie zachowanie
należy traktować jako nieuprawnione wejście na boisko i winno być karane. Osoba, której sędziowie zezwolili na wejście na boisko, ale zamiast udzielać pomocy kontuzjowanemu zawodnikowi, daje
wskazówki zawodnikom, podchodzi do przeciwnika lub sędziów itp. powinna być ukarana jak za
niesportowe zachowanie.

Zasadna 6 - Wyposażenie zawodników

Wyposażenie zawodników

4.7 Wszyscy zawodnicy z pola gry danej drużyny muszą posiadać jednakowe stroje, których kombinacja kolorów i deseni musi wyraźnie różnić się od strojów drużyny przeciwnej. Wszyscy zawodnicy, występujący w danej drużynie jako bramkarze muszą posiadać ten sam kolor strojów różniący się od strojów obu drużyn i bramkarza(y) drużyny przeciwnej.
4.8 Koszulki zawodników powinny być oznaczone numerami od 1 do 99, o wysokości co najmniej 20 cm na plecach, a 10 cm z przodu. Zawodnik z pola gry, który w czasie gry jest zmieniany i występuje na pozycji bramkarza, musi mieć ten sam numer grając na obu opozycjach. Kolor numerów musi wyraźnie odróżniać się od koloru i deseni koszulek.
4.9 Zawodnicy muszą w czasie gry używać obuwie sportowe.Niedozwolone jest posiadanie w czasie gry przedmiotów, które mogą zagrażać zdrowiu i bezpieczeństwu zawodników. W szczególności nie można używać kasków ochronnych, masek ochronnych, bransolet, zegarków, pierścionków/obrączek, widocznych piercing, łańcuszków, kolczyków, okularów bez solidnej oprawy i opaski przytrzymującej oraz innych przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla zawodników. Zawodnicy nie spełniający powyższych wymogów nie mogą brać udziału w grze do czasu dostosowania się do nich.Płaskie pierścionki/obrączki, małe kolczyki i widoczne piercing mogą być używane przez zawodników, jeśli są oklejone w taki sposób, że nie zagrażają innym zawodnikom. Opaska na głowę, chustki na głowę, opaska kapitana drużyny, są dozwolone, o ile wykonane są z miękkiego i elastycznego materiału.

Zasada 5 - Zmiany zawodników

Zmiany zawodników

4.4 Zawodnicy rezerwowi mogą w czasie gry wielokrotnie i w każdej chwili, bez zgłaszania sędziemu mierzącemu czas/sekretarzowi, wchodzić na boisko, o ile zawodnicy, których zmieniają, uprzednio opuścili boisko.Wejście zawodników, na boisko i jego opuszczenie może nastąpić wyłącznie przez linię zmian własnej drużyny. Dotyczy to także zmian bramkarzy.Przepisy o zmianach stosuje się również w czasie przerwy w grze (z wyjątkiem przerwy dla drużyny).
Komentarz:
Zamysłem wprowadzenia „linii zmian” jest zapewnienie prawidłowych zmian zawodników. Nie jest jego celem karanie zawodników w innych sytuacjach, gdy zawodnik przekracza linię boczną lub linię końcową boiska w sposób nie mający wpływu na grę, bez jakiegokolwiek zamiaru uzyskania przez to przewagi (np. biorąc wodę lub ręcznik z ławki tuż za linią zmian lub opuszczając w sportowy sposób boisko tuż za linią 15 cm , po otrzymaniu kary wykluczenia). Taktyczne i nielegalne używanie pola poza boiskiem zostało opisane w przepisie 7:10.
4.5 Zła zmiana jest karana 2-minutowym wykluczeniem winnego jej popełnienia zawodnika. Jeżeli więcej niż jeden zawodnik tej samej drużyny popełni w danej sytuacji błąd złej zmiany, wówczas karę nakłada się wyłącznie na zawodnika, który jako pierwszy naruszył przepisy o zmianie.Gra jest wznawiana rzutem wolnym dla drużyny przeciwnej.
4.6 Zawodnik, który jako dodatkowy wszedł na boisko lub w sposób niezgodny z przepisami bierze udział w grze będąc w strefie zmian, musi być ukarany 2-minutowym wykluczeniem. Wówczas, drużyna gra w składzie zmniejszonym o jednego zawodnika na boisku przez 2 min. (niezależnie od tego, że zawodnik, który wszedł na boisko jako dodatkowy, musi opuścić boisko).Jeżeli zawodnik wejdzie na boisko w trakcie odbywania kary wykluczenia, to musi być na niego nałożona kolejna kara 2 min. wykluczenia. Ta kara rozpoczyna się natychmiast, wskutek czego drużyna musi występować na boisku w składzie zmniejszonym o kolejnego zawodnika przez okres pozostałej do odbycia pierwszej kary. Gra w obu powyższych przypadkach wznawiana jest rzutem wolnym dla drużyny przeciwnej.

Zasada 4 - Drużyna

Drużyna

4.1 Drużyna składa się z nie więcej niż 14-tu zawodników.Na boisku może przebywać jednocześnie nie więcej niż 7-miu zawodników. Pozostali zawodnicy są zawodnikami rezerwowymi.W czasie całego meczu jeden z zawodników na boisku musi być bramkarzem. Zawodnik, który uczestniczy w grze jako bramkarz, może w dowolnym czasie spotkania stać się graczem w polu. Jednocześnie zawodnik występujący w polu gry może w dowolnym czasie stać się bramkarzem. Drużyna musi przystąpić do gry z co najmniej 5-ma zawodnikami na boisku.Drużyna może zostać uzupełniona do końca zawodów – łącznie z dogrywkami – do 14-tu zawodników.Gra może toczyć się dalej, jeżeli liczba zawodników jednej z drużyn zmaleje na boisku do poniżej 5-ciu. W takiej sytuacji sędziowie decydują o ewentualnym zaniechaniu dalszego kontynuowania zawodów.
4.2 Drużyna może mieć nie więcej niż 4 osoby towarzyszące. Osoby te nie mogą być zmienione w trakcie spotkania, a jedna spośród nich musi być wyznaczona jako „osoba odpowiedzialna za drużynę” i wyłącznie ona jest upoważniona do komunikowania się z sędziami: sekretarzem i mierzącym czas oraz ewentualnie sędziami. Osoba towarzysząca nie ma prawa wchodzić na boisko w trakcie gry. Naruszenie tej zasady podlega karaniu jako niesportowe zachowanie, a gra jest wznawiana rzutem wolnym dla drużyny przeciwnej. Po rozpoczęciu gry, „osoba odpowiedzialna za drużynę” musi zapewniać/gwarantować, że w strefie zmian znajdują się tylko wpisane do protokołu osoby towarzyszące (maksimum 4) i zawodnicy uprawnieni do gry. Naruszenie tego przepisu prowadzi do kary progresywnej dla „osoby odpowiedzialnej za drużynę”.
4.3 Zawodnik lub osoba towarzysząca są uprawnieni do udziału w meczu, jeśli są obecni w momencie rozpoczęcia gry i są wpisani do protokółu zawodów. Zawodnik lub osoba towarzysząca, którzy przybędą po rozpoczęciu gry, celem uzyskania uprawnienia do udziału w meczu, muszą zgłosić swoje przybycie sędziemu mierzącemu czas/sekretarzowi i muszą być wpisani do protokółu zawodów. Zawodnik uprawniony do gry może, zasadniczo w każdej chwili, wejść na boisko przez linię zmian własnej drużyny. „Osoba odpowiedzialna za drużynę” musi zapewniać/gwarantować, że tylko zawodnik uprawniony do gry może wejść na boisko. Naruszenie tego przepisu winno być karane jako niesportowe zachowanie „osoby odpowiedzialnej za drużynę”.

Zasada 3 - Piłka

Piłka

3.1 Piłka do gry ma powłokę skórzaną lub ze sztucznego tworzywa.
Musi być w kształcie kulistym, a jej powierzchnia nie może być śliska i błyszcząca.
3.2 Obwód i ciężar piłek używanych w zawodach poszczególnych kategorii wiekowych
powinny być następujące:
- 58 – 60 cm i 425 – 475 g (rozmiar 3) dla drużyn męskich w wieku 16-cie lat i starszych,12
- 54 – 56 cm i 325 – 375 g (rozmiar 2) dla drużyn żeńskich w wieku 14-cie lat i starszych oraz chłopców w wieku 12-tu lat do 16-tu lat,
- 50 –52 cm i 290 – 330 g (rozmiar 1) dla drużyn dziewcząt w wieku od 8-miu do 14 lat i chłopców w wieku od 8-miu do 12-tu lat.
Komentarz:
Wymogi, jakim powinny odpowiadać piłki używane w oficjalnych meczach międzynarodowych, określone są w „Przepisach  dotyczących piłek do gry”.Rozmiary i waga piłek używanych w zawodach mini-piłki ręcznej nie są przedmiotem uregulowań niniejszych przepisów gry.
3.3 Do każdego spotkania muszą być przygotowane co najmniej dwie piłki. Muszą one spełniać warunki określone w 3:1-2. W czasie gry piłka rezerwowa musi być natychmiast dostępna na stoliku sędziowskim.
3.4 O użyciu piłki rezerwowej decydują sędziowie. Mają oni obowiązek wprowadzić ją do gry szybko, bez zbędnych przerw i unikając zatrzymania czasu gry.

Piłka ręczna Meteor Magnum Junior

Piłka ręczna Meteor Magnum Damska

Piłka ręczna Meteor Magnum Męska

Zasada 2 - czas gry, sygnał końcowy, zatrzymanie czasu gry

CZAS GRY

2.1 Podstawowy czas gry dla drużyn męskich i żeńskich w poszczególnych kategoriach wiekowych wynosi:

- 16-tu lat i starszych 2 x 30 min.

- od 12-tu do 16-tu lat 2 x 25 min.

- od 8-miu do 12-tu lat 2 x 20 min.

Dla wszystkich grup wiekowych czas przerwy w meczu wynosi zazwyczaj 10 min.

2.2 Jeżeli w podstawowym czasie gry mecz zakończy się wynikiem nierozstrzygniętym, a zachodzi konieczność wyłonienia zwycięzcy, zarządzana jest dogrywka, która rozpoczyna się po  upływie 5 min. od zakończenia podstawowego czasu gry. Czas dogrywki wynosi 2 x 5 min., a  przerwa pomiędzy jej częściami wynosi 1 min.

Jeżeli wynik meczu pozostaje nierozstrzygnięty po pierwszej dogrywce, zarządzana jest ponownie dogrywka, która rozpoczyna się po upływie 5 min. od zakończenia poprzedniej. Czas  tej dogrywki wynosi również 2 x 5 min. z przerwą 1-minutową.

Jeżeli wynik pozostaje nadal nierozstrzygnięty, zwycięzca wyłaniany jest w trybie przewidzianym  w regulaminie danych zawodów. Jeżeli w celu wyłonienia zwycięzcy wykonywane będą rzuty  karne, to powinna być stosowana procedura opisana poniżej:

Komentarz:

Jeżeli rzuty karne będą decydowały o wyłonieniu zwycięzcy, to mogą je wykonywać zawodnicy,  którzy z upływem czasu gry nie byli wykluczeni, zdyskwalifikowani lub usunięci. Każda drużyna  wyznacza 5 zawodników. Każdy z wyznaczonych zawodników, w ustalonej przez daną drużynę  kolejności, która nie może być zmieniona, wykonuje jeden rzut, na przemian z zawodnikami  drużyny przeciwnej. Bramkarze mogą być dowolnie wyznaczani i zmieniani pośród zawodników  uprawnionych do wykonywania rzutów. Zawodnicy mogą wykonywać rzuty jak i występować jako bramkarze. 

Sędziowie decydują, na którą bramkę będą wykonywane rzuty karne. Sędziowie przeprowadzają losowanie, a zwycięska drużyna decyduje czy będzie wykonywać rzuty karne jako pierwsza czy  jako druga. Kolejność ta będzie odwrotna w przypadku, gdy po wykonaniu przez każdą drużynę 5  rzutów , wynik nadal będzie nierozstrzygnięty i rzuty karne będą kontynuowane.

W przypadku kontynuowania rzutów karnych, każda z drużyn wyznacza ponownie pięciu  zawodników. Wszyscy lub niektórzy z zawodników uczestniczących w pierwszej rundzie mogą 9 ponownie wykonywać rzuty. Kolejne piątki zawodników wyznaczane są aż do rozstrzygnięcia wyniku, przy czym zwycięzcą zostaje drużyna, która po wykonaniu tej samej liczby rzutów, uzyskała przewagę bramkową.

SYGNAŁ KOŃCOWY 

2.3 Czas gry rozpoczyna się gwizdkiem sędziego na wykonanie pierwszego rzutu rozpoczynającego grę, a kończy automatycznym sygnałem oficjalnego zegara boiskowego lub sygnałem gwizdka sędziego mierzącego czas.Jeżeli w stosownym czasie nie nastąpią sygnały, o których mowa wyżej, to zakończenie czasu gry sygnalizują sędziowie sygnałem gwizdka.
Komentarz:
Jeżeli nie ma możliwości użycia oficjalnego zegara boiskowego z automatycznym sygnałem  dźwiękowym, wówczas sędzia mierzący czas posługuje się zegarem stolikowym lub stoperem i  kończy czas gry sygnałem gwizdka.
2.4 Naruszenie przepisów gry oraz niesportowe zachowanie mające miejsce przed bądź  równocześnie z sygnałem automatycznym lub sygnałem gwizdka kończącym grę (pierwszą lub  drugą połowę, dotyczy także dogrywek), stwierdzone przez sędziów, muszą być  wyegzekwowane, nawet jeśli wynikły rzut wolny lub rzut karny będą wykonywane  po sygnale kończącym grę. Jeżeli w trakcie wykonywania rzutu wolnego lub karnego, bądź w czasie lotu piłki po wykonaniu  tych rzutów, rozlegnie się sygnał automatyczny lub sygnał gwizdka kończący grę (pierwszą lub  druga połowę, dotyczy także dogrywek) należy odpowiedni rzut powtórzyć. W obu powyższych przypadkach sędziowie mogą zakończyć grę tyko wtedy, gdy rzut wolny lub karny zostały wykonane (lub powtórzone) oraz muszą zaczekać na efekt tych rzutów.10
2.5 W przypadku rzutu wolnego wykonywanego lub powtarzanego, zgodnie z przepisem 2:4,  stosuje się specjalne zasady dotyczące zarówno ustawienia jak i zmian zawodników. Jako  wyjątek, od normalnej możliwości dokonywania zmian określonej w przepisie 4:4, obowiązuje  zasada, że można zmienić tylko jednego zawodnika i to wyłącznie z drużyny wykonującej rzut.
Naruszenie tego przepisu winno być karane zgodnie z przepisem 4:5 akapit 1. Ponadto, wszyscy  pozostali zawodnicy z drużyny wykonującej rzut muszą znajdować się w odległości co najmniej 3  metrów od zawodnika wykonującego rzut i nie mogą dotykać lub przekraczać linii rzutów wolnych  przeciwnika.
Ustawienie zawodników drużyny broniącej określono w przepisie 13:8.
2.6 Przewinienia popełnione przez zawodników i osoby towarzyszące w trakcie wykonywania  rzutu wolnego lub karnego w okolicznościach opisanych w przepisach 2:4-5 podlegają karom  osobistym. Przewinienia te nie mogą jednakże skutkować rzutem wolnym w przeciwną stronę.
2.7 Jeżeli sędziowie stwierdzają wcześniejsze zakończenie pierwszej lub drugiej połowy  meczu (dotyczy także dogrywek) przez sędziego mierzącego czas, to ich obowiązkiem jest zatrzymanie drużyn na boisku i dogranie pozostałego czasu gry.
Grę rozpoczyna wówczas ta drużyna, która była w posiadaniu piłki w momencie wcześniejszego zakończenia gry. Jeśli w tymże momencie była przerwa w grze, to grę należy wznowić rzutem  odpowiednim do sytuacji w rezultacie której powstała ta przerwa. Natomiast gdy w momencie  przerwania spotkania piłka była w grze, to wznowienie gry następuje rzutem wolnym, zgodnie z przepisem 13:4a-b.
Jeżeli czas gry I połowy spotkania (dogrywki) został przedłużony, należy czas gry II połowy odpowiednio skrócić. Jeżeli czas gry II połowy spotkania (dogrywki) został przedłużony, to sędziowie muszą zaakceptować wszystkie zdarzenia jakie zaszły w tym czasie na boisku.

ZATRZYMANIE CZASU GRY („TIME OUT”)

2.8 Zatrzymanie czasu gry jest obowiązkowe w następujących sytuacjach:
a) nałożenia kary wykluczenia lub dyskwalifikacji;
b) przyznania przerwy dla drużyn;
c) gwizdka sędziego mierzącego czas lub delegata na zawody;
d) niezbędnej konsultacji pomiędzy sędziami , zgodnie z przepisem 17:7.
Zatrzymanie czasu gry może nastąpić także w innych przypadkach, w zależności od okoliczności .Naruszenia przepisów w trakcie zatrzymania czasu gry powodują takie same sankcje jak popełnione w trakcie gry.
2.9 O zatrzymaniu czasu gry i jego wznowieniu zasadniczo decydują sędziowie.Zatrzymanie czasu gry sygnalizowane jest sędziemu mierzącemu czas przez sędziów przy użyciu trzech krótkich sygnałów dźwiękowych z jednoczesnym pokazaniem sygnalizacji nr 15.Jednakże w przypadkach, gdy czas gry musi być obowiązkowo zatrzymywany w związku z gwizdkiem sędziego mierzącego czas lub delegata na zawody, sędzia mierzący czas musi natychmiast zatrzymać oficjalny zegar, bez oczekiwania na potwierdzenie ze strony sędziów.Po zatrzymaniu czasu gry jej wznowienie następuje na sygnał gwizdka sędziego.
Komentarz:
Sygnał gwizdkiem sędziego mierzącego czas lub delegata na zawody faktycznie zatrzymuje czas gry. Nawet, jeśli sędziowie (i zawodnicy) nie zdają sobie od razu sprawy z tego, że czas gry został zatrzymany, to jakakolwiek akcja na boisku, po gwizdku od stolika, nie może być uznana. Oznacza to, że jeśli po gwizdku sędziego mierzącego czas lub delegata drużyna zdobędzie bramkę, to nie może być ona uznana. Podobnie decyzja zarządzająca rzut dla drużyny (karny,wolny, z linii bocznej, rozpoczynający grę lub od bramki) jest nieważna w takiej sytuacji. Gra, natomiast, winna być wznowiona rzutem odpowiednim do sytuacji, która miała miejsce w chwili, gdy sędzia mierzący czas lub delegat użyli gwizdka. (Należy pamiętać, że typowymi powodami interwencji sędziego mierzącego czas lub delegata są: czas dla drużyny, zła zmiana oraz wejście nieuprawnionego zawodnika lub osoby towarzyszącej na boisko). Jednakże, jakakolwiek kara udzielona przez sędziów w czasie pomiędzy gwizdkiem od stolika, a zatrzymaniem przez nich akcji pozostaje ważna, bez względu na rodzaj przewinienia, którego dotyczyła lub surowość kary.
2.10 Każdy zespół ma prawo do wykorzystania 1-minutowej przerwy dla drużyny w każdej połowie podstawowego czasu gry, ale nie w czasie dogrywek.

Zasada 1 - boisko do gry

1.1 Boisko do gry jest prostokątem o długości 40 m i szerokości 20 m, składającym się z dwóch pól bramkowych oraz pola gry. Dłuższe linie nazywa się bocznymi, a krótsze - bramkowymi (na odcinku pomiędzy słupkami bramki) i końcowymi (na odcinkach na zewnątrz bramek).
Wokół boiska powinna być strefa bezpieczeństwa o szerokości co najmniej 1 metra wzdłuż linii bocznych i 2 metrów za liniami bramkowymi i końcowymi.
Warunki panujące na boisku nie mogą być zmienione w trakcie meczu w sposób przynoszący korzyść jednej z drużyn.
1.2 Bramki są ustawione na środku obu linii końcowych. Bramki muszą być trwale przymocowane do podłoża lub ścian za nimi. Wymiary w świetle bramki wynoszą: wysokość 2 metry i szerokość 3 metry.
Słupki bramki są na stałe połączone poziomą poprzeczką i muszą być ustawione tak, aby tylne krawędzie słupków pokryły się z zewnętrznymi krawędziami linii bramkowych. Słupki i poprzeczki bramki mają przekrój kwadratu o boku 8 cm i z trzech stron widocznych z boiska muszą być pomalowane w poprzeczne pasy w dwóch kontrastowych kolorach, różniących się jednocześnie w wyraźny sposób od koloru podłoża.
Bramka musi mieć siatkę umocowaną w ten sposób, aby piłka rzucona do bramki pozostawała w niej.
1.3 Wszystkie linie należą do powierzchni pól, które określają lub wyznaczają. Szerokość linii bramkowych wynosi 8 cm, natomiast pozostałych linii – 5 cm .
Linie pomiędzy sąsiadującymi polami mogą być zastąpione przez zastosowanie różnych kolorów dla sąsiadujących pól.
1.4 Naprzeciwko każdej bramki znajduje się pole bramkowe. Pole bramkowe tworzy się przez zakreślenie od tylnych, wewnętrznych krawędzi słupków bramek dwóch łuków o promieniu 6 m, każdy o długości 1/4 obwodu koła. Oba tak zakreślone łuki łączy się na wysokości bramki linią prostą o długości 3 m, równoległą do linii bramkowej.Tak wyznaczona linia ogranicza pole bramkowe i nazywa się linią pola bramkowego (linią 6-ciu metrów).
1.5 Linię rzutów wolnych (linia 9-ciu metrów) wyznacza się linią przerywaną, równoległą do linii pola bramkowego, w odległości 3 m od tej linii. Długość zarówno odcinków tej linii jak i przerw pomiędzy nimi wynosi 15 cm.
1.6 W odległości 7 metrów od tylnej krawędzi linii bramkowej, na wysokości środka bramki, wyznaczona jest linia rzutów karnych (linia 7-miu metrów) o długości 1 m przebiegająca równolegle do linii bramkowej.
1.7 W odległości 4 m od tylnej krawędzi linii bramkowej, w kierunku pola gry i na wysokości środka bramki, wyznaczona jest linia o długości 15 cm, równoległa do linii bramkowej, ograniczająca odległość wyjścia bramkarza w czasie obrony rzutu karnego (linia 4-ech metrów).
1.8 Linia środkowa wyznaczona jest przez połączenie środkowych punktów linii bocznych.
1.9 Linia zmian (część linii bocznej) dla każdej drużyny ciągnie się od linii środkowej do punktu oddalonego o 4,5 metra od tej linii. Ten punkt końcowy linii zmian uwydatniony jest przez linię, która jest równoległa do linii środkowej i ma długość 15 cm do wewnątrz i 15 cm na zewnątrz linii bocznej.

Boisko do gry

Bramka

Linie zmian i strefy zmian